Nowiny podejście nr 2. Tym razem się udało, choć pod koniec już brakowało sił. Trasa wydaje się, że łatwiejsza niż w ubiegłym roku. Była także krótsza niż zapowiadane 72km - wyszło około 69km. Soczyste zjazdy to największy atut tej trasy, to naprawdę nie jest łatwy maraton. Nie lada umiejętności wymagał też zjazd po hopkach tuż przed drugim bufetem. Liczyłem, że uda mi się utrzymać średnią 16km/h, ale po wjechaniu z powrotem na wspólną część trasy z dystansem FAN, było już trudniej. Trochę też dała mi się we znaki zmieniona geometria roweru przez duży skok widelca. Trudno było podjeżdżać. Przed MTB Trophy muszę obniżyć mostek. Na finiszu o pół koła wyprzedziłem zawodnika, z którym tasowałem się przez ostatnie 20km. Na trasie mówił, że to jego pierwszy maraton w tym roku, więc w sumie nie świadczy to dobrze o mojej formie :/



© XTC



© XTC

Pokaż trasę GPS

Gonitwa po lasach MPK. Jeszcze nigdy nie byłem tak zmęczony po maratonie. Trasa niby płaska jak stół, ale umęczyłem się okropnie. Zabrałko mi 19 sekund, by wskoczyć do 3 sektora.

Pokaż trasę GPS

Objazd szlaku MTB w dzielnicy Warszawa - Wawer.

Pokaż trasę GPS

Podobnie jak wczoraj, kilka spraw do załatwienia na Bemowie, Szymek w przyczepce.

Z synem w przyczepcze po Bemowie i okolicach.

To chyba mój pierwszy start w Otwocku, z któego jestem zadowlony. Szczerze nienawidzę tych okolic jako miejsca wyścigu MTB. Jazda na rowerze HT to dla mnie męczarnia po takim podłożu. Warunki na trasie nienajlepsze - poprzedniej nocy mocno padało i nie wszystko zostało wchłonięte przez piaszczyste podłoże. Nie sądziłem także, że w okolicach Otwocka można wytyczyć tak wymagającą trasę. Była ona zdecydowanie trudniejsza, niż wyścig oragnizowany przez Cezarego Zamanę w tych samych okolicach w ubiegłych latach.


© Zbigniew Świderski


Najlpeszym momentem wyścigu był finisz na stadionie, z którego jestem bardzo zadowolony. Ostatnie 5-7 km jechałem w pociągu z 2 innymi zawodnikami i jedną zawodniczką. Całą trójkę koncertowo objechałem na ostatnim wirażu, co uwiecznił na poniższym zdjęciu Pan Bogusław Lipowiecki:


© Bogusław Lipowiecki

Duża w tym zasługa zawodniczki SK Bank, Katarzyny Pakulskiej, która na ostatniej prostej dojazdowej do stadionu zmobilizowała mnie do nieodpuszczania koła ucieknierom. Dzięki!

Sił starczyło tylko na dojazd do Leszna, potem wróciłem do domu autobusem. Potwarz dla prawdziwego rowerzysty, ale i taką porażkę trzeba umieć przełknąć :) No zmeczyłem się po prostu, z żoną umówiłem się na powrót na 16, i buty mnie obcierały.

Żółwim tempem na miejskim rowerku nad Dunaj i z powrotem.